Trichocentrum tigrinum

Linden & Rchb.f 1869
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Marianna Max. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Trichocentrum tigrinum

Występowanie:

Ekwador, Peru i Boliwia. Storczyk ten pierwotnie został odkryty w lasach Amazonii, gdzie występuje na drzewach porastających górne dorzecze Rio Negro w pobliżu południowo-zachodniej granicy z Wenezuelą. Występuje także w regionie Amazonas na północy Peru, w pobliżu Bagua w górnym biegu Rio Marańton oraz w okolicach La Peca pomiedzy rzekami Marańton i Utcubamba na wysokosci 1200 metrów n.p.m. Rośliny spotykano także w sąsiadującym regionie San Martin. W Boliwii występują w okolicach Chiquitos oraz w pobliżu Velasco położonymi nad Rio Paraguá w rejonie Santa Cruz.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 38°C i 2°C.
Średnia wilgotność 70% przez cały rok.
Opady od 20 mm w lutym do 150 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,9/14,4 w styczniu do 30,6/21,1 w sierpniu.
Okres kwitnienia: wiosna i lato.

Uwagi różne:

W swoim środowisku naturalnym rośliny te zazwyczaj kwitną latem.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Mały (10 cm), rosnący w kępach epifit o wzroście sympodialnym.

Pseudobulwy:

Bardzo małe. Trudno zauważalne pseudobulwy są ukryte wśród licznych włóknistych korzeni. Przyrosty wyrastają blisko siebie.

Liście:

Wielkość liścia to około 10 cm długości i 3,8 cm szerokości. Pojedynczy, sztywny, skórzasty, ostro zakończony, podłużno-lancetowaty liść wyrasta ze szczytu pseudobulwy. Każdy liść jest wąski u podstawy, ale brak jest ogonka liściowego. Nieco wyżłobiony pośrodku liść, którego spód zabarwiony jest często purpurowo lub jest usiany czerwonymi plamkami, utrzymuje się na roślinie przez wiele lat.

Kwiatostan:

Długości do 6,4-7,5 cm. Płożący się, poziomy kwiatostan wyrasta u podstawy ostatnio powstałego przyrostu. Jest wysmukły, nieregularny i wydłuża się przez okres kilku miesięcy w miarę rozwijania się kolejnych kwiatów.

Kwiaty:

1-2. Kwiaty rozwijają się sukcesywnie i zazwyczaj otwierają się pojedynczo. Szeroko rozwarte kwiaty mają długość 5 cm od końca płatka środkowego do wierzchołka warżki. Mają mocną teksturę, są trwałe i zróżnicowane kolorystycznie. Płatki okwiatu są zazwyczaj żółto-zielone na zewnątrz, a wewnątrz brązowo-żółte lub oliwkowe. Biała, duża warżka ma w centrum po obu stronach jasno lub ciemno purpurowe bądź czerwono-purpurowe plamy, a pośrodku błyszczące bądź matowo żółte wyrostki. Wszystkie części kwiatu są nieco węższe u podstawy. Wyprostowany, łyżkowatego kształtu płatek środkowy ma długość 1,5 cm, szerokość 0,75 cm i rozszerza się przy zaokrąglonym wierzchołku. Wyraźnie nakrapiane, lancetowate boczne płatki zewnętrzne mają długość 1,7cm i szerokość 0,6 cm. Tępo zakończone, lancetowate płatki okółka wewnętrznego mają długość 1,75 cm, a szerokość 0,6 - 0,7 cm. Prawie kwadratowa warżka o długości 2 cm i szerokości 2,5 cm często ma pofalowane brzegi. Częściowo dwudzielna warżka tworzy u podstawy krótką, wklęsłą zakrzywioną ostrogę długości 1,2 cm. Środkowe zgrubienie u podstawy warżki składa się z pięciu wyrostków. Krótki, mocny prętosłup wysokości 0,5 cm jest zakończony parą dużych szeroko rozwartych trójkątnych, lancetowatych skrzydełek.

Tłumaczenie: Agnieszka Kleczkowska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 30-31°C, a nocy 21°C, z dobową amplitudą 9-11°C.

Światło:

25000-35000 luksów. Wymaga umiarkowanie jasnego, lecz nieco rozproszonego światła. Rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Po sezonie obfitych deszczów następuje pora sucha trwająca zimą przez 2-3 miesiące. Podczas intensywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane, lecz nie można dopuścić, aby podłoże rozłożyło się lub rozmokło. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonych nawozów przez cały rok, ale są też tacy, którzy wolą stosować nawóz o podwyższonej zawartości azotu w okresie od wiosny do połowy lata, a następnie późnym latem i jesienią nawóz zawierający podwyższoną zawartość fosforu.

Podłoże:

Rośliny można uprawiać w małych pojemnikach z dobrym drenażem lub zamocowane na kawałkach korka lub płatach paproci drzewiastej. Tak mocowane rośliny wymagają wysokiej wilgotności, a podczas gorącej i suchej pogody należy je podlewać kilka razy dziennie. Jednakże wielu hodowców ma trudności z zapewnieniem wystarczająco wysokiej wilgotności tak zamocowanym roślinom, więc często rośliny te uprawiane są w niewielkich doniczkach lub w wiszących koszyczkach wypełnionych przewiewnym, szybko schnącym podłożem. Dla wszystkich roślin z gatunku Trichocentrum Hawkes (1965) zaleca podłoże składające się z równych części siekanego mchu torfowca i rozdrobnionych włókien paproci drzewiastej. Obecnie hodowcy do podłoża często dodają perlit, który rozluźnia substrat i utrzymuje wilgoć. Dodatek węgla drzewnego również poprawia przepuszczalność podłoża, a także zabezpiecza przed zakwaszeniem. Niektórzy hodowcy używają mieszanek składających się głównie z kory jodłowej, jednak Trichocentrum nie znosi dobrze częstego przesadzania i dlatego lepiej jest uprawiać je w wolniej rozkładającym się podłożu. Rośliny powinny być przesadzane natychmiast, gdy podłoże zaczyna się rozkładać. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają się pojawiać nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie.

Wilgotność powietrza:

Około 75% latem i jesienią, spadając do 65% późną zimą i na wiosnę.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 23-27°C, a w nocy 14-16°C, dając dobową różnicę rzędu 8-12°C. W środowisku naturalnym zimą opady deszczu są niewielkie, lecz wilgoć jest także dostępna w postaci dużych ilości rosy oraz nocnych mgieł. Pomimo, iż zimą uprawiane rośliny mają mniejsze wymagania dotyczące ilości wody, to podłoże nie powinno całkowicie wysychać. W naturze częste poranne mgły oraz rzadkie, niewielkie opady deszczu umożliwiają roślinie przejście pory suchej, zapewniając jej wystarczającą wilgotność. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę.