Trichopilia suavis

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Średnia temperatura dnia latem wynosi 22°C, nocy 13°C, a amplituda wahań dobowych 9°C. Najcieplejsze dni i najchłodniejsze noce, a więc największa dobowa rozpiętość temperatur, występują późną zimą i wczesną wiosną w okresie suchym. Najchłodniejsze dni i najmniejsza amplituda dobowa występuje jesienią.  

12000-20000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a rośliny nigdy nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza, zwłaszcza w wypadku roślin uprawianych w jaśniejszych warunkach, gdyż ich dość grube liście są podatne na oparzenia.  

Opady deszczu są intensywne przez cały rok, ale pod koniec zimy następuje stosunkowo krótki okres suchy. Od końca wiosny aż do jesieni uprawiane rośliny powinny być wilgotne, z lekkim tylko przeschnięciem podłoża pomiędzy kolejnymi podlewaniami. Gdy późną jesienią nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszać.  

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Na początku roku, gdy pojawiają się i intensywnie rozwijają nowe przyrosty, wielu hodowców preferuje podawanie nawozu o zwiększonej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią roślinom powinien być podawany nawóz o zwiększonej zawartości fosforu ("bloom booster") w celu zainicjowania kwitnienia i ułatwienia dojrzewania młodym przyrostom.  

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, o ile można im zapewnić wysoką wilgotność, co w okresie lata wymaga codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Ponieważ jednak dla większości hodowców utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, zazwyczaj uprawiają oni rośliny w doniczkach. Używają w tym przypadku podłoża luźnego, szybko odprowadzającego nadmiar wody, które zawiera jednak substancje zatrzymujące pewną jej ilość, takie jak pocięty mech torfowiec czy perlit. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem.   Hawkes (1965) zaleca raczej ścisłe wypełnianie doniczek korzeniami paproci Osmunda lub kawałkami włókien paproci drzewiastej. Jednak przy użyciu dowolnego podłoża najważniejszy jest dobry drenaż. Rośliny powinny być przesadzane zanim podłoże zaczyna być mało przepuszczalne. Najbardziej właściwą porą roku do przesadzania jest koniec zimy poprzedzający kwitnienie, gdyż kwiaty i nowe przyrosty pojawiają się prawie w tym samym czasie. Dlatego też rośliny powinny być przesadzane, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie albo tylko nieco wcześniej. Pozwala to roślinom zaaklimatyzować się w stosunkowo krótkim czasie i dostarcza im najmniej stresu. Jest to bardzo istotne, gdyż rośliny muszą zaaklimatyzować się przed dodatkowym stresem spowodowanym nadchodzącą gorącą, suchą, letnią pogodą.  

85-90% przez większość roku, ze spadkiem do 65-70% późną zimą.  

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 22-25°C, a w nocy 11-12°C, dając dobową różnicę rzędu 11-14°C. Hodowcy informują, że roślina świetnie rośnie w warunkach zbliżonych do wymagań Phalaenopsisa, ale my uważamy, że mogą lepiej rosnąć i kwitnąć, jeżeli zapewni się im parotygodniowy chłodny i suchy okres spoczynku. W naturalnym środowisku przez 2 miesiące przypadające późną zimą opady są niskie, ale dodatkowa wilgoć jest dostępna z często występującej obfitej rosy. Zimą, przez okres 1-2 miesięcy, uprawiane rośliny potrzebują mniej wody. Powinny one przesychać nieco pomiędzy podlewaniami, ale nie powinny być suche przez dłuższy okres. Roślinie powinna być dostarczana taka ilość wody, która zapobiegnie marszczeniu się pseudobulw. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie do czasu, gdy zaczynają się pojawiać nowe przyrosty i znów wznawia się silniejsze podlewanie.