Vanda tricolor

Lindley 1847
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Vanda tricolor

Synonim: Vanda suavolens Blume, Vanda suavis Lindley. Istnieje kilka nazwanych odmian tego gatunku, a najbardziej znanymi są var. planilabris Lindley i var. suavis (Lindley) Veitch, która jest tą samą, co rośliny początkowo opisane jako V. suavis.  

Występowanie:

Jawa i Bali. Ten gatunek nadal często występuje na całej Jawie, gdzie rośnie na jasnych stanowiskach, na odsłoniętych gałęziach drzew, na wysokościach 700-1600 m. Jedną z takich lokalizacji, gdzie najłatwiej spotkać te rośliny, są drzewa rosnące w pobliżu granic plantacji herbacianych. Rośliny napotkano także na Filipinach i w Australii, ale Comber (1990) uważa, że rośliny z tych lokalizacji nie reprezentują naturalnej dystrybucji i są prawdopodobnie wynikiem introdukcji. Comber (1990) podaje, że var. tricolor, forma w normalnym kolorze i ciemniejsza, są spotykane głównie w zachodniej Jawie, natomiast var. suavis spotykana jest głównie w centralnej i wschodniej Jawie. Niektórzy jednak podają, że obie te odmiany można też znaleźć rosnące obok siebie.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 29°C i 13°C.
Średnia wilgotność waha się od 65% na początku wiosny do około 80% latem i jesienią.
Opady od 13 mm w okresie luty-marzec do 602 mm w lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,9/16,7°C w styczniu do 25,0/17,1°C w maju.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć w ciągu całego roku, ale maksimum przypada w kwietniu i maju.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to monopodialny storczyk epifityczny, o pędzie osiągającym do 45 cm długości. Pęd łatwo i często rozgałęzia się przy lub w pobliżu podstawy, a korzenie swobodnie wyrastają wzdłuż całego pędu.  

Pseudobulwy/łodyga:

Brak.

Liście:

Mają około 35-45 cm długości i 4 cm szerokości. Na każdym pędzie wyrasta 20 lub więcej jasnozielonych liści, oddzielonych od siebie o nieco ponad 2 cm. Liście są bardzo skórzaste, paskowate, ładnie wyginają się w łuk i zachodzą na siebie u podstawy. Ich wierzchołki są nierówno rozdzielone na 2 części i często są nieregularnie ponacinane.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 25 cm długości. Dość gruba szypułka wyrasta z pędu przy podstawie liści i przyjmuje pozycję poziomą lub wznoszącą się. Każdy kwiat jest osadzony na szypułkowatej zalążni, która jest kanciasta, mocno skręcona, ma 5,0-7,5 cm długości i jest biała, ale zwykle ma blado karmazynowo-purpurowe smużki przy podstawie.  

Kwiaty:

Na każdym kwiatostanie rozwija się równocześnie 6-9 silnie i słodko pachnących kwiatów. Kwiaty mają 5,0-7,5 cm średnicy, są woskowe, trwałe, zmienne w kształtach i kolorystyce. Płatki obu okółków są białe na zewnątrz, kolor na wewnętrznej powierzchni jest zmienny, zwykle mają czerwono-brązowe plamki na białym tle, ale czasem są to plamki jasnożółte, lub rzadziej mocno czerwone, które mogą pokrywać prawie całą powierzchnię. Warżka zwykle jest liliowa, ale czasem może być żółta z małymi, białymi działkami bocznymi przy podstawie. W swojej normalnej formie płatki obu okółków są podobne, owalno wydłużone do kolisto jajowatych, przy podstawie zwężają się, tworząc krótki pazur, a ich brzegi przy podstawie często odginają się. Płatki okółka wewnętrznego często są prawie całkowicie skręcone i mają pofalowane brzegi w kierunku wierzchołka. 3-klapowa warżka ma 2 małe, proste działki boczne przy podstawie i dużą działkę środkową, szeroko rozpostartą, nieco przypominającą kształtem skrzypce, z 3 żebrami biegnącymi w kierunku środka. Działka środkowa składa się z 4 zaokrąglonych płatków, z których 2 są przy jej podstawie, a 2 na wierzchołku. Prętosłup jest krótki i bardzo rozszerzony przy podstawie.  Powyższy opis dotyczy roślin nazywanych var. tricolor lub forma normalna. Odmiana suavis ma kwiatostan z 15 lub więcej kwiatami, które mają węższe, ale nieco dłuższe płatki obu okółków. Ponadto wierzchołkowe płatki na środkowej działce warżki var. suavis skręcają się ostro w dół, czasem nawet o 90 stopni.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 23-25°C, a średnia temperatura nocy 17-18°C, z amplitudą dobową 6-8°C.  

Światło:

30000-40000 luksów. Te rośliny, według doniesień, najlepiej rosną wystawione na prawie pełne słońce. W siedlisku naturalnym natomiast, latem niebo przysłaniają ciężkie chmury, ograniczając znacznie ilość światła, tak więc uprawiane rośliny powinny być nieco cieniowane w słoneczne letnie dni. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Długie, ciemnozielone liście wskazują na zbyt małą ilość światła. Zbyt duża ilość światła powoduje, że liście są krótkie, blade, żółto-zielone, pomarszczone i nie w pełni się rozpościerają  

Podlewanie:

Przez większą część roku opady są bardzo obfite, ale ich ilość zmniejsza się znacząco na okres 2-3 miesięcy w zimie i na początku wiosny, z 2 wyjątkowo suchymi miesiącami. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. Podłoże wokół korzeni nigdy nie może być zleżałe ani rozmokłe. Późną jesienią podlewanie należy stopniowo ograniczać.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Rośliny uprawia się zwykle w wiszących doniczkach lub koszyczkach z listewek wypełnionych bardzo luźnym, łatwo przesychającym podłożem. Czasem rośliny są uprawiane z niewielką tylko ilością przewiewnego podłoża, jak np. węgiel drzewny, korki od wina lub duże kawałki kory dębu korkowego, tak aby tylko utrzymać rośliny w odpowiedniej pozycji. Korzeniom należy pozwolić na dowolny wzrost i zwisanie i nie należy ich przycinać w celu nadania roślinie uporządkowanego wyglądu. Nawet nieznaczne przycięcie korzeni (poza konieczne minimum wynikające z ich przeschnięcia lub uszkodzeń na skutek procesów gnilnych) może cofnąć roślinę w rozwoju o 2-3 lata. Silny i ciągły ruch powietrza wokół korzeni jest niezbędny i bardzo ważny do prawidłowego wzrostu roślin.  

Wilgotność powietrza:

80-85% latem i na początku jesieni, spadając stopniowo do prawie 65% na 2-3 miesiące przy końcu zimy i na początku wiosny.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. W siedlisku naturalnym opady zimą są niższe, ale dodatkowa wilgoć jest dostępna w postaci obfitej rosy i nocnej mgły. W zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno ich zbytnio przesuszyć ani pozwolić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Przez okres 1-2 miesięcy pod koniec zimy ilość wody należy jednak ograniczyć wyłącznie do okazjonalnych porannych zamgławiań. Tylko w sytuacji, gdy na roślinach widać oznaki stresu, należy wznowić lekkie podlewanie. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu rozpoczęcia wzrostu wiosną i wznowienia obfitszego podlewania.