Vandopsis gigantea

(Lindl.) Pfitzer 1889
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Fred Armando. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Vandopsis gigantea

Występowanie:

Rośliny te spotyka się na wyspie Langkawi leżącej u północno-zachodnich wybrzeży Malezji, natomiast wcześniejsze dane mówią o występowaniu tych roślin dalej na południe, w okolicy Melaki. Obszar ich występowania rozciąga się na północ poprzez półwysep tajlandzki, obszar Indochin, północną Tajlandię i sięga aż do południowo-zachodnich Chin. Nie ma danych co do wysokości siedlisk na obszarach południowych, ale mapy topograficzne pokazują, że najwyższy punkt na wyspie Langkawi ma 880 m. Na półwyspie tajlandzkim rośliny te spotyka się zwykle na skałach wzgórz położonych w pobliżu morskich wybrzeży. W Chinach natomiast spotyka się je w prowincjach Guangdong, Guangxi, oraz na południu prowincji Yunnan. Rosną na drzewach lub na stromych zboczach w lasach na wysokości 250-1500 m, często w pobliżu mrowisk. Grant stwierdził ich liczne występowanie w cienistych dżunglach w Birmie, w okolicy Tavoy. W innych regionach znajdowano te rośliny rosnące w pełnym słońcu. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 34°C i -2°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 56 mm w styczniu do 160 mm w czerwcu.
Średnie temperatury: szeroki zakres.
Okres kwitnienia: od stycznia do kwietnia.

Uwagi różne:

W naturze rośliny te kwitną wiosną i latem.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to duża, zwisająca, rozgałęziająca się roślina epifityczna, która może tworzyć duże kępy. W uprawie zwykle jest znacznie mniejsza. Kolekcjonerzy donoszą o jednej z takich roślin pobranych w naturze, która okazała się za duża nawet na umieszczenie na słoniu.

Pseudobulwy:

Rośliny te nie tworzą pseudobulw; ich łodygi mają około 30 cm długości i mogą osiągać 2,5 cm grubości.

Liście:

Liście mogą dorastać do 60 cm, ale zwykle mają długość około 35 cm. Na każdej łodydze jest tylko kilka żółtawo-zielonych liści. Mają one około 6 cm szerokości, są wyjątkowo ciężkie, sztywne i skórzaste.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma zwykle długość około 35 cm łącznie z 10-centymetrowym gronem kwiatowym. Zwisający lub silnie wygięty kwiatostan wyrasta z łodygi u podstawy liści, w jej środkowej części.

Kwiaty:

Każda kiść składa się z 6-18 kwiatów. Kwiaty mają ok. 7,5 cm średnicy i często utrzymują się w doskonałym stanie przez kilka miesięcy. Mają grubą, ciężką teksturę i czasem lekko pachną. Szerokie, mięsiste płatki okółków zewnętrznego i wewnętrznego są blado żółte z rudawymi plamkami wyglądającymi jak pierścienie z jaśniejszymi środkami. Żółta warżka ma boczne działki zabarwione na purpurowo i wysoki biały grzbiet w dolnej środkowej części.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Dane pochodzące ze stacji klimatycznej na Malajach podają najcieplejsze warunki, w jakich powinien być uprawiany ten gatunek. W podanym rejonie, w ciągu całego roku, średnia temperatura dnia wynosi 27-30°C, nocy 18-20°C, co daje zakres amplitudy dobowej 7-11°C. W siedliskach na terenie południowo-zachodnich Chin temperatury w ciągu lata są prawie takie same jak na Malajach, ale jest znaczna różnica sezonowa, ponieważ temperatury w zimie są znacznie niższe. Choć uprawiane rośliny powinny zaadaptować się do warunków w ramach powyższego zakresu temperatur, zwykle rosną one jednak w warunkach cieplejszych, zbliżonych do danych z Malajów; niektórzy hodowcy podają że rośliny te są bardzo wrażliwe na zimno.

Światło:

30000-40000 luksów. Dane od różnych osób opisujących te rośliny wskazują, że adaptują się one do szerokiego zakresu poziomu światła. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. Jest to szczególnie ważne dla roślin rosnących w pełnym świetle.

Podlewanie:

W obu rejonach opady deszczu przypadające na czas wzrostu są obfite. Następnie nadchodzi zimowy okres suszy. Okres gwałtownych, obfitych opadów jest znacznie dłuższy na Malajach, a okres zimowej suszy trwa zaledwie 2 miesiące. Natomiast w Chinach opady są obfite tylko przez 4-5 miesięcy, począwszy od końca wiosny do początku jesieni, a średnie zimowe są bardzo niskie przez 3-4 miesiące. W okresie silnego wzrostu podłoże uprawianych roślin powinno być wilgotne. Jesienią, gdy nowe przyrosty osiągną dojrzałość, podlewanie należy stopniowo redukować.

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców na początku roku, gdy rośliny aktywnie rosną, woli zamiast nawozów o równych proporcjach NPK stosować nawozy o dużej zawartości azotu. Natomiast późnym latem i jesienią stosują oni nawozy o wysokiej zawartości fosforu („bloom booster"), aby pobudzić rośliny do kwitnienia.

Podłoże:

Rośliny dobrze rosną zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. W wypadku tak zawieszonych roślin, podczas suchych i gorących okresów niezbędne może być kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Wielu hodowców uważa za trudne utrzymanie wysokiej wilgotności w celu zapewnienia odpowiednich warunków roślinom zamocowanym na podkładkach i dlatego uprawiają je zwykle w wiszących doniczkach lub koszyczkach, stosując bardzo luźne, szybko wysychające podłoże o średniej granulacji. Często używa się grubych kawałków kory, korka i węgla drzewnego.

Wilgotność powietrza:

Średnia wilgotność powietrza na Malajach od późnej wiosny aż do jesieni wynosi 80-85%, ale spada do 65-70% w czasie trzech miesięcy zimowych. Dane o warunkach w naturalnych siedliskach na terenie Chin wykazują, że są one o 5% bardziej suche w ciągu całego roku. Zima w Chinach jest nie tylko suchsza, ale trwa o 1-2 miesiące dłużej.

Okres spoczynku:

W naturalnym siedlisku na Malajach sezonowe zmiany temperatur są niewielkie. Natomiast w południowo-zachodnich Chinach średnia temperatura dnia zimowego to 18-19°C a nocy 7-9°C, co daje różnicę dobową 10-11°C. Okres zimowej suszy występuje na obu obszarach, ale zima w Chinach jest dłuższa i bardziej sucha. Gdy opady są niewielkie, dodatkowej wilgoci dostarcza obficie osadzająca się rosa. Uprawianym roślinom należy pozwolić nieco przeschnąć w okresie zimy, ale nie mogą pozostawać suche dłużej niż kilka dni. Zraszanie od czasu do czasu przy słonecznych porankach, pomiędzy podlewaniami, uchroni rośliny przed zbytnim przesuszeniem. Należy pamiętać o tym, że im niższa jest temperatura, tym mniej wody potrzebne jest roślinie. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania na wiosnę. W naturalnym siedlisku światła jest najwięcej w czasie pogodnych dni suchego zimowego okresu. Hodowcy podają, że rośliny te nie zakwitają w Singapurze, który ma klimat równomiernie ciepły.