Wszystkie rodzaje.
To teraz dochodzimy do pełni sezonu wzrostowego. Aktywność
korzeni powinna być znacząca, a na roślinach w dobrej kondycji
powinny pojawiać się nowe przyrosty. Celem uprawy jest utrzymanie
takiego aktywnego wzrostu możliwie najdłużej i najefektywniej.
Pamiętajmy, że jeśli teraz poświęcimy roślinie wystarczająco
dużo uwagi, to wkrótce osiągnie ona optymalny poziom wzrostu
i w efekcie zakwitnie. Nie należy zapominać o roślinach,
które akurat teraz nie kwitną, bo może się to źle odbić
na ich kolejnych kwitnieniach.
To okres, kiedy już powinny być ukończone wszystkie prace
związane z przesadzaniem i teraz powinniśmy obserwować silny
i zdrowy wzrost roślin w świeżych podłożach. Wszelkie niedokończone
przesadzanie należy odłożyć do początku jesieni, chyba że
jest to roślina w złej kondycji, którą musimy ratować przez
zmianę podłoża.
Cieplejsza pogoda i aktywniejszy wzrost roślin wymaga
zwrócenia większej uwagi na podlewanie. Podlewając rośliny
nie należy żałować wody i pozwalać, aby jej nadmiar swobodnie
wypłynął z pojemnika. Jeżeli rośliny spryskujemy, to najpierw
należy zmoczyć podłoże, a następnie po kilku minutach zastosować
kolejną dużą porcję wody. To zapewni dobre nawilżenie podłoża,
a dodatkowa ilość wody umożliwi wypłukanie z podłoża ewentualnych
osadów soli mineralnych. Pozwólmy, aby wierzchnie 25 do
50 mm podłoża w dużych doniczkach przeschło przed kolejnym
podlewaniem. Pamiętajmy, że nadmierne podlewanie polega
na zbyt częstym podlewaniu roślin. Jeżeli tak robimy, korzenie
mogą zginąć z braku dostępu powietrza. Częstotliwość podlewania
będzie się zmieniać w zależności od takich czynników, jak
pogoda, wielkość doniczki, rodzaj podłoża, faza wzrostu,
więc każdy hodowca sam powinien oceniać sytuację każdej
rośliny. Prawidłowe podlewanie roślin w tym okresie jest
bardzo ważne i nie należy tego zaniedbywać.
W tym okresie aktywnego wzrostu bardzo ważne jest nawożenie.
Młode, małe przyrosty wymagają nawozu o podwyższonej zawartości
azotu, zwłaszcza jeżeli podłoże składa się głównie z kory.
Gdy przyrosty dojrzeją i osiągną pełną wielkość, zmiana
nawozu na niskoazotowy pomoże dojrzeć pseudobulwom i wspomoże
inicjowanie pąków kwiatowych.
Jest to główny okres kwitnienia wielu pięknych, popularnych
gatunków z rodzajów Bifrenaria, Coelogyne, Encyclia, Epidendrum,
Miltoniopsis i wielu gatunków z plemienia Pleurothallidinae,
więc na brak kwiatów nie powinniśmy narzekać.
Cymbidium.
Temperatura obecnie wzrasta, a dzień wydłuża się. Rośliny
należy chronić przed silnym południowym słońcem, ale bezpośrednie
słońce wcześnie rano i po południu jest dla nich korzystne.
Jeżeli nasze rośliny były dotąd cieniowane, to nie można
ich nagle wystawić na pełne słońce, bo to może poparzyć
liście. Ludzie nie wystawiają się na pełne słońce w czasie
pierwszych dni wakacji i tak samo należy traktować rośliny,
stopniowo je przyzwyczajając do letniego słońca. Liście
powinny osiągnąć kolor żółto-zielony. Jeżeli ich kolor jest
ciemnozielony, to znaczy, że miały za mało światła.
Jeżeli wynosimy nasze rośliny na zewnątrz, nie ustawiajmy
ich bezpośrednio na ziemi, ale na kamieniach lub kawałkach
drewna. To zabezpieczy podłoże przed dżdżownicami, a także
poprawi wentylację wokół roślin. To właśnie w tym okresie
roku, aż do początków jesieni, następuje inicjowanie pąków
kwiatowych na następny sezon. Wymaga to chłodniejszych letnich
nocy - w wypadku cymbidiów poniżej 10-12°C. Nie można
tego zapewnić w zamkniętym pomieszczeniu i to jest główną
przyczyną braku kwitnienia cymbidiów u wielu początkujących
storczykarzy. Badania wykazały, że wpływ niskiej temperatury
na inicjowanie pąków kwiatowych można zwiększyć przez zwiększenie
poziomu światła. Można to zapewnić praktycznie tylko wtedy,
jeżeli rośliny uprawiane są na zewnątrz. Uprawa wewnątrz
przy dużym poziomie światła oznacza zwykle wyższe temperatury,
co koliduje z inicjowaniem pąków kwiatowych. Jeżeli chcemy,
aby nasze rośliny obficie kwitły w następnym roku, nie możemy
zapominać o nich w tym okresie, w przeciwnym wypadku spotka
nas zawód.
Cattleya.
Ostatnie z grupy katlei kwitnących wiosną - te które kwitną
na dojrzałych pseudobulwach - właśnie kończą kwitnienie,
natomiast zaczynają się pojawiać pierwsze pąki na szybko
rosnących, miękkich pseudobulwach roślin kwitnących latem.
Obie grupy mogą właśnie teraz wymagać przesadzenia, co zwykle
sygnalizuje rozkładające się podłoże. Z kwitnącymi wiosną
nie ma problemów, bo mamy do czynienia z zupełnie dojrzałymi,
twardymi pseudobulwami. Te będą szybko tworzyć nowe korzenie
na dojrzałych, najnowszych pseudobulwach. Natomiast te kwitnące
latem będą kruche i mogą mieć pąki. Niemniej jednak doświadczeni
hodowcy wiedzą, że jeśli nie przesadzi się ich teraz, to
później mogą się nie ukorzenić, ponieważ ten typ wykazuje
sezonowość w ukorzenianiu się. Należy umocować przedni przyrost,
aby zapobiec złamaniu.
Maj to ciągle jeszcze zmienne warunki oświetlenia, które
mogą doprowadzić do poparzenia liści, jeżeli rośliny nie
zostały właściwie zaaklimatyzowane. Pozwólmy im stopniowo
budować ich odporność na wyższe natężenie światła. Zmienne
światło i temperatury mogą być źródłem frustracji, gdy próbujemy
określić, kiedy rośliny należy podlewać. Podczas gdy w tym
miesiącu cattleye wchodzą w okres intensywnego wzrostu,
to jednak tempo wzrostu nie jest tak duże, aby roślinom
zaszkodziło okazyjne opuszczenie podlewanie przez dzień
lub dwa z powodu pochmurnej pogody. Jak zwykle, bezpieczniej
jest, gdy wody jest mniej, niż za dużo. Jest to szczególnie
ważne dla cattleyi kwitnących latem. Należy im zapewniać
dość silne światło, ponieważ za dużo cienia spowoduje, że
szybko rosnące kwiatostany nieciekawie obwisną.
Dendrobium.
Dendrobium kingianum i nobile kończą już kwitnienie, ale
bardzo duża grupa gatunków kontynuuje lub rozpoczyna kwitnienie
w tym okresie. Należą do nich gatunki o efektownych, zwisających
gronach kwiatowych, jak Dendrobium griffithianum, farmerii,
fimbriatum, densiflorum i thyrsiflorum, a także takie atrakcyjne
gatunki, jak Dendrobium anosmum, draconis, formosanum, floribundum,
laevifolium, spectabile, czy unicum. Wszystkie dendrobia
tworzą u podstawy nowe pseudobulwy, wymagają więc w tym
czasie intensywnego podlewania i nawożenia. Ponieważ nowe,
krótkie jeszcze przyrosty są wrażliwe na wodę, należy podlewać
ostrożnie, żeby nie doprowadzić do ich zalania i zgnicia.
Paphiopedilum.
Paphiopedila typu Maudiae są teraz w swoim najlepszym okresie
i należy zwracać uwagę na ewentualne podparcie kwiatostanów.
Nie należy jednak z tym się spieszyć. Jeżeli ich kwiatostany
zostaną za wcześnie umocowane, to kwiaty pozostaną pochylone
i nie osiągną wyprostowanej pozycji. Lepiej jest pozwolić,
aby kwiat naturalnie dojrzał i dopiero wtedy umocować pęd
kwiatowy tuż poniżej zalążni. Jest to zwłaszcza istotne
u hybryd pochodzących od Paphiopedilum fairrieanum. Zamiast
podpierania wyłaniającego się pędu kwiatowego, lepiej po
prostu wstawić patyczek w doniczkę tuż przy pędzie. Dzięki
temu rozwijające się pędy kwiatowe będą lepiej widoczne
na oknie i łatwiej będzie śledzić ich rozwój.
Paphiopedila wielokwiatowe (typu multifloral) będą teraz
wchodzić w fazę najintensywniejszego wzrostu, więc należy
im zapewnić dużo światła, wody i nawozów, aby ich duże przyrosty
dojrzały. Wiele z nich będzie kwitnąć w nadchodzących miesiącach,
więc należy wyglądać wyłaniających się kwiatostanów. Wcześniejsze
zamocowanie kwiatostanów tych gatunków jest korzystne, ponieważ
ich łodygi kwiatowe rosną czasem tak szybko, że są często
zupełnie słabe i miękkie. Taką łodygę trzeba przywiązywać
w miarę wzrostu na kolejnych trzech- czterech odcinkach.
Także w tym wypadku najlepiej jest zastosować najwyższe
zamocowanie łodygi tuż poniżej zalążni pierwszego kwiatu
już po jego pełnym otwarciu. To pozwoli na najbardziej naturalną
prezentację kwiatu.
Phalaenopsis.
Oprócz tych wydających ostatnie pędy kwiatowe, wszystkie
phalaenopsisy powinny być gotowe do przesadzania lub już
przesadzone. Phalaenopsisy są roślinami tropikalnymi i wykazują
sezonowość we wzroście korzeni. Należy czekać na wychodzenie
nowych korzeni u podstawy rośliny. Jest to absolutnie najlepszy
okres na przesadzanie. Rośliny kwitnące latem, pochodzące
od Doritis, powinny już być przesadzone, na nowo ukorzenione
i gotowe do utrzymania pędów kwiatowych, które powinny wkrótce
się ukazać.
Phalaenopsis przesadzony w odpowiednim momencie jego cyklu
rozwojowego ukorzenia się prawie natychmiast, a nowe korzenie
wrastają w świeże podłoże nieprzerwanie. Gdy tylko zauważymy
wzrost nowych korzeni, rozpoczynamy regularne podlewanie
i nawożenie, aby maksymalnie wykorzystać główny sezon wzrostowy.
Nie przesadzajmy jednak z podlewaniem i nie pozwólmy, aby
woda rozpryskiwała się między roślinami. Może to być źródłem
infekcji spowodowanej patogenami pochodzącymi z wody jak
i przyczynić się do rozprzestrzeniania się wirusów. Phalaenopsisy
są znacznie bardziej podatne na choroby wirusowe niż dotąd
uważano. Poświęćmy dodatkową uwagę na zabezpieczenie naszej
kolekcji przed bakteriami i wirusami, w czym pomoże utrzymanie
w czystości obszaru uprawy.
Vanda.
Dzięki wysokiemu poziomowi światła vandy i gatunki pokrewne
powinny rozpoczynać wiosenny okres kwitnienia. Pąki i kwiaty
są wrażliwe na spadki temperatury, należy więc utrzymywać
stałą, wysoką temperaturę powyżej 24 stopni. W tym okresie
kwitnie wiele hybryd, a także gatunki, takie jak Aerides
fieldingii, Ascocentrum miniatum, Renanthera monachica,
Rhynchostylis coelestis i wiele gatunków z rodzaju Vanda.
Artykuł: American Orchid Society i Jerzy Dziedzic.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska
|