Bulbophyllum.
Nie jest to szczyt kwitnienia bulbophyllów,
ale są gatunki kwitnące w tym okresie - B. careyanum,
coroliferum, ambrosia, czy Cirrhopetalum sikkimense.
Kwiaty i pąki bulbophyllum nie lubią spryskiwania, należy
więc uważać podczas podlewania. Należy też uważać przy podlewaniu
wrażliwych na wodę nowych przyrostów innych, niekwitnących
bulbophyllów.
Cattleya.
Choć marzec jest jeszcze miesiącem chłodnym
i wietrznym, to wydłużający się dzień i cieplejsze dni wynikające
z większej ilości światła słonecznego są długo oczekiwanymi
zwiastunami nadchodzącej zmiany pory roku. Niektóre z najlepszych
cattleyi właśnie teraz kwitną albo zakwitną wkrótce. Ostatnie
z kwitnących zimą hybryd dołączą do najwcześniej kwitnących
wiosennych hybryd.
Należy bardzo uważać na zagniwające pochewki,
które trzeba usuwać. Jeżeli te żółknące pochewki nie zostaną
usunięte, wilgoć gromadząca się w zamkniętej przestrzeni
może doprowadzić do gnicia pąków. Ostrożne ich usunięcie
pozwoli pąkom rozwinąć się, choć będą one potrzebowały dodatkowej
podpory.
W marcu i kwietniu problemem mogą być także
zmieniające się warunki świetlne. W wyjątkowo jasne dni,
szczególnie w momentach zaraz po deszczu, może dochodzić
do poparzeń liści. Doświadczenie pokazuje, że jest to okres
roku wymagający już zastosowania odpowiedniego cieniowania.
Jednakże ciągle jeszcze będą występować dni pochmurne, a
z powodu mniejszej ilości światła mogą tworzyć się osłabione
pędy. Dlatego (jeśli to możliwe) należy nadal stosować doświetlanie.
Wydłużający się dzień oznacza wzrost szybkości metabolizmu,
co wymusza zwiększenie ilości dostarczanej wody i nawozów.
Rośliny będą to wykazywać poprzez szybsze wysychanie, a
to oznacza konieczność częstszego podlewania i nawożenia.
Wraz z kończącym się okresem kwitnienia zimowego
i początkiem okresu kwitnienia wiosennego należy dokonać
przeglądu roślin po kwitnieniu pod kątem potrzeby ich przesadzenia.
Okres tuż po kwitnieniu jest najlepszy do przesadzania cattleyi,
zarówno tych kwitnących zimą, jak i wiosną. W większości
przypadków rośliny te zaczynają wytwarzać nowe korzenie,
więc przesadzenie ich w tym okresie oznaczać będzie szybkie
ukorzenienie się w świeżym podłożu, praktycznie bezboleśnie.
Coelogyne.
W tym okresie kwitnie duża grupa pięknych
gatunków chłodnolubnych - C. cristata, mooreana, mossiae
i nitida. Kwiaty są najtrwalsze w nieco chłodniejszych,
suchych warunkach. Dlatego należy uważać przy zraszaniu
roślin - kwiaty coelogyne w kontakcie z wodą łatwo czernieją
i obumierają na skutek infekcji. W korzystnych warunkach
te atrakcyjne rośliny mogą kwitnąć 5-6 tygodni, a czasem
dłużej.
Cymbidium.
W tym okresie rośliny te są w szczycie kwitnienia.
Trzeba posprawdzać wszystkie mocowania do tyczek, a także
zwracać uwagę na mszyce i różnego rodzaju ślimaki. Należy
dostarczać odpowiedniej ilości wody, ponieważ kwitnienie
osłabia rośliny. Gdy później pojawią się nowe przyrosty,
należy zacząć stosować nawóz o zwiększonej zawartości azotu
(pierwsza liczba w NPK). Jeżeli roślina wygląda zdrowo,
a nie kwitnie, warto zwiększyć ilość światła w kolejnym
sezonie. Powodem numer dwa braku kwitnienia u cymbidium
(oprócz niezapewnienia chłodnego okresu spoczynku) jest
mała ilość światła.
Dendrobium.
Bardzo duża liczba dendrobiów po przejściu
zimowego okresu spoczynku zaczyna wypuszczać pąki, które
w drugiej połowie marca i w kwietniu rozwiną się w kwiaty.
Do grupy tej należą gatunki pokrewne Dendrobium nobile,
kingianum i inne, jak również hybrydy typu Yamamoto
i te wywodzące się od Dendrobium kingianum i speciosum.
Nie jest rzeczą niezwykłą widok tysiąca kwiatów na prezentowanych
na wystawach rozrośniętych roślinach pochodzących od Dendrobium
kingianum. Sekretem pomyślnej uprawy tej grupy jest
zapewnienie dużej ilości wody, nawozów i światła w okresie
aktywnego wzrostu, a następnie bezwzględne zastosowanie
całkowicie suchego, chłodnego okresu spoczynku od początku
listopada aż do wypuszczenia pąków kwiatowych.
Epidendrum.
W tym okresie kwitnie Epidendrum pseudoepidendrum,
nocturnum i radicans, a także często zaczyna
kwitnąć Encyclia cochleata i jej hybrydy. Można już
wypatrywać zaczątków łodyg kwiatowych na Encyclia alata
i fragrans.
Lycaste.
Ten rodzaj kończy okres kwitnienia. Wkrótce
można będzie zauważyć pojawiające się nowe korzenie, a to
jest oznaką, że nadszedł czas przesadzenia do świeżego podłoża.
Gdy nowe przyrosty będą już rozwinięte, należy zapewnić
obfite nawożenie i podlewanie. Oznaką dobrej kondycji rośliny
jest powiększanie się pseudobulw w każdym kolejnym roku
uprawy.
Miltoniopsis.
Marzec jest początkiem okresu kwitnienia
tego rodzaju. Niesamowita paleta kolorów będzie cieszyć
oczy przez kilka następnych miesięcy. Wyeksponowanie pędów
kwiatowych poprzez umocowanie do palików (jeśli konieczne)
i usunięcie starych pożółkłych liści nada roślinie ładniejszy
wygląd. Nie przegapmy atrakcyjnego zapachu w okresie rozwijania
się kwiatów.
Paphiopedilum.
Marzec to okres przesadzania tych roślin.
W tym czasie liczba roślin wymagających uwagi jest jeszcze
stosunkowo niewielka. Możemy więc poświęcić więcej czasu
paphiopedilom zanim staniemy wobec konieczności przesadzania
większej liczby innych roślin. Należy obejrzeć każdą roślinę:
Czy nie ma obumarłych albo zaschniętych liści? Czy nie ma
chwastów? Czy potrzebuje przesadzenia? Czy wytwarza pęd
kwiatowy? Czy nie ma szkodników? Oczyszczenie i doprowadzenie
paphiopedilum do idealnego stanu jest bardzo satysfakcjonującym
zajęciem. Oczyszczone i przesadzone paphiopedila wyglądają
zdecydowanie lepiej.
Rośliny zakwitające latem pokażą pierwsze
pąki właśnie w marcu i kwietniu. Należy zwrócić szczególną
uwagę na pąki, a także na ewentualną obecność szkodników,
które mogły się dostać do korony rośliny. Szczególnie trudne
jest usuwanie wełnowców, jeśli już się dostały do rośliny.
Lepiej dobrać się do nich zanim się zadomowią.
Zwiększająca się ilość światła powinna dostarczyć
energii pojawiającym się pędom kwiatowym, dzięki czemu powinny
wyrosnąć proste i silne. Nie należy spieszyć się z mocowaniem
pędów kwiatowych, bo jeśli zostaną przywiązane za wcześnie,
kwiaty mogą pozostać w pozycji pochylonej, a płatek grzbietowy
nie wyprostuje się. Jeżeli pęd kwiatowy wydaje się wyrastać
pod pewnym kątem, należy mu na to pozwolić, a przymocować
dopiero po całkowitym rozwinięciu się kwiatu i ustabilizowaniu
się jego pozycji. Dotyczy to zwłaszcza hybryd pochodzących
od Paphiopedilum fairieanum.
Phalaenopsis.
Marzec to pełnia kwitnienia tych roślin.
Prawidłowe mocowanie pędów kwiatowych pozwoli na lepsze
wyeksponowanie kwiatów i ułatwi transport na spotkanie klubowe,
czy na wystawę. Nawet te przeznaczone wyłącznie do domu
będą lepiej wyglądać, jeśli zostaną prawidłowo umocowane.
Jedną z najbardziej dekoracyjnych cech pędów kwiatowych
phalaenopsisa jest ich wygięcie. Jeśli nie zostanie umocowany
prawidłowo, nie będzie wyglądał tak wdzięcznie i satysfakcjonująco.
Większość osób preferuje ostatnie przewiązanie tuż poniżej
pierwszego kwiatu - umożliwia to mocne podtrzymanie, ale
bez utraty piękna wygiętego w łuk pędu.
Szybko rosnący pęd i otwierające się kwiaty
stawiają roślinie szczególne wymagania. Dokładne kontrolowane
podlewanie i nawożenie da roślinie energię potrzebną do
możliwie najlepszego rozwoju kwiatów. Należy także pamiętać,
że wydłużający się dzień powoduje zwiększenie zapotrzebowania
rośliny na wodę.
Należy zwracać uwagę na ewentualną inwazję
owadów ssących, które pojawiają się w okresie kwitnienia
i które łatwo przenieść z kwiaciarni lub spotkania klubowego.
Kwiaty i pędy kwiatowe są ulubionym celem wełnowców i tarczników.
Trzeba zwracać uwagę na ich obecność, która często objawia
się występowaniem wydzieliny pozostawianej przez szkodniki,
i stosować odpowiednie środki dopóki kwiaty i pąki nie są
zbyt rozwinięte. Gdy kwiaty lub pąki są w zaawansowanym
stadium rozwoju, zastosowanie środków chemicznych może je
uszkodzić albo nawet doprowadzić do ich utraty.
Pleurothallidinae.
Rośliny należące do tej dużej i coraz bardziej
popularnej grupy zbliżają się do swojego najlepszego okresu.
Jeżeli rośliny nie kwitną, następnych kilka miesięcy będzie
doskonałym okresem do ich podziału, jeżeli jest konieczny,
lub przesadzania do świeżego podłoża. Zajęcie się teraz
tymi roślinami da im odpowiednio dużo czasu na ukorzenienie
się przed nadejściem trudnych dla nich, gorących dni.
Vanda.
Dzięki podwyższonemu poziomowi światła vandy
i gatunki pokrewne wykazują tendencje do wypuszczania łodyg
kwiatowych. Stały, stosunkowo wysoki poziom światła jest
też konieczny do prawidłowego rozwoju i wybarwienia pąków.
Należy jednocześnie uważać na bezpośrednie promienie słoneczne,
które w tym okresie roku mogą poparzyć nawet te światłolubne
rośliny. Dlatego także i je należy stopniowo adaptować do
nowych warunków świetlnych. Pąki i kwiaty są wrażliwe na
spadki temperatury, należy więc utrzymywać stałą, wysoką
temperaturę powyżej 24 stopni.
Artykuł: American Orchid Society i Jerzy Dziedzic.
Tłumaczenie: Grażyna Siemińska
|