Podłoża dla gatunków z rodzaju Paphiopedilum

---

---

 

AnTec Laboratory - Bob & Lynn Wellenstein (tłumaczenie Grażyna Siemińska)

Bardzo często pada pytanie: "Podobno Paphiopedila lubią wapń. Czy powinno się go więc dodawać do podłoża?". Jak to bywa z wieloma prostymi pytaniami, nie ma jednej prostej odpowiedzi.

Ludzie często patrzą na Paphiopedila jako na grupę bardzo podobnych roślin, ale przecież występują one na tak rozległym obszarze, że trudno podać ogólne przepisy dotyczące ich uprawy. Wiele gatunków Paphiopedilum rośnie na skałach wapiennych lub w ich pobliżu, ale co najmniej tyle samo gatunków nie rośnie w takich warunkach i wiele z nich właśnie będzie źle rosnąć przy wyższym pH i dodatku wapnia/magnezu, tak więc najważniejsze jest wiedza o tym, które Paphiopedila mają w naturze kontakt z wapniem. Jak bardzo Paphiopedilum jest wapnolubne można do pewnego stopnia wywnioskować z warunków, w jakich występują w naturze. Korzenie niektórych z nich mogą mieć bezpośredni kontakt ze skałą. Inne mogą rosnąć w nagromadzonych szczątkach roślinnych lub w glebie pochodzącej z erozji skał, a jeszcze inne, mimo że rosną w ściółce liściowej lub w humusie zgromadzonym w pęknięciach lub szczelinach skał, mogą mieć kontakt z wapniem, zwłaszcza gdy rosną na stromych zboczach i klifach, gdzie spływająca woda zawierająca te domieszki zanosi je do ściółki lub humusu. Rośliny rosnące na dnie lasu, na szybko gromadzącej się ściółce liściowej mogą prawie nie mieć kontaktu z dużo niżej położonym wapiennym podłożem. Inne tylko czasami mogą mieć kontakt z wapieniem (np. Paph. lowii, będący typowym epifitem) i w uprawie nie traktujemy ich jako wapnolubne. Nie ustalono, czy wymagania dotyczą zwiększenia ilości wapnia i magnezu, czy tylko wynikającego z tego wyższego pH, czy wszystkich tych czynników razem, ale na podstawie wyników badań wierzymy, że dla bardzo wapnolubnych gatunków dodatek dolomitowego wapienia jest konieczny do długiego, zdrowego wzrostu rośliny. Kilka gatunków lubi też obecność serpentynu, który jest zasadowym krzemianem magnezu, żelaza, glinu, niklu, cynku i manganu, i dla ich wzrostu także korzystne jest bardziej zasadowe pH.

Decyzja, czy dodawać wapń czy nie, zależy także od nawozów i stosowanej do podlewania wody. Jeżeli mamy do czynienia z twardą wodą o wysokim pH, to dalsze zasilanie może być wręcz szkodliwe. Używane podłoże również gra tu rolę. Uważamy, że w podłożu stosowanym do kolekcji różnych Paphiopedilów powinna być przynajmniej część kory, co daje w rezultacie lekko kwaśną masę główną. Uważamy też, że dla takiej mieszanej kolekcji najlepszym schematem będzie podlewanie czystą wodą z dodatkiem zrównoważonego nawozu zawierającego ok. 40 ppm wapnia i 20 do 30 ppm magnezu, z pH w zakresie 6,2 do 6,6. To zaspokoi potrzeby niewapnolubnych Paphiopedilów (należy zaznaczyć, że jest kilka gatunków, które będą wymagać nawet jeszcze niższego poziomu wapnia, choć te są mniej popularne). Dla gatunków wapnolubnych dodamy wtedy, zwykle jako warstwę wierzchnią w doniczce, pokruszone muszle ostryg, tabletki dolomitowego wapienia lub kawałki dolomitu. Drobne kawałki lub nawet mikrocząstki dolomitowego wapienia są korzystne dla szybkiej poprawy warunków, ale należy je stosować częściej, jeżeli nie idzie za tym właściwe nawożenie. Uważamy także, że lepiej jest ten dodatek stosować na wierzchu podłoża niż mieszać z całą masą, bo wtedy możemy obserwować, czy uległ on już wyczerpaniu i ewentualnie zastosować ponownie.

Często słyszy się sprzeczne poglądy odnośnie dodawania substancji wapiennych, ale po ich przebadaniu można stwierdzić, że zwykle są one spowodowane nieodpowiednim lub niewłaściwym użyciem. Niedawno na jednym z internetowych forów ktoś napisał, że jego Paphiopedilum delenatii źle rósł, dopóki nie dodał wapienia, a ktoś inny napisał, że widział w szkółce wiele roślin delenatii pokrytych wapieniem i w bardzo złym stanie. No cóż, mimo że ten gatunek został zaliczony do sekcji parvisepalum, to jednak nie jest on gatunkiem wapnolubnym. Ta pierwsza osoba, która widziała poprawę, mogła podlewać wodą kwaśną lub o bardzo małej zawartości wapnia lub magnezu i w takim przypadku mogło to spowodować polepszenie wzrostu. Natomiast w drugim przypadku rośliny były prawdopodobnie w złej kondycji przed dodaniem wapienia i jest mało prawdopodobne, że ten dodatek im pomoże, a co najwyżej szybciej je uśmierci.

Warto pamiętać, że podłoże na bazie kory o odczynie lekko alkalicznym będzie się trochę szybciej rozkładać.

Podłoża dla poszczególnych gatunków Paphiopedilum

 

Powrót do góry strony