Autor: |
Grażyna Siemińska |
E-mail: |
g.sieminska@chello.pl |
Data: |
czwartek, 15 marca 2007 20:18:28 |
Witam,
to prezentacja z niemiłą historią... , wczoraj kiedy była gotowa i chciałam ją sprawdzić, nastąpiły jakieś problemy z serwerem i wszystko fiuuuuuuuu.... poleciało w wirtualną przestrzeń . Dziś próbuję od nowa
To nie będzie prezentacja mojej rośliny, ale rośliny p.Tadeusza Kusibaba, którą miałam możliwość obserwować i fotografować w ciągu ostatniego miesiąca . W szklarni p.Tadeusza rośnie w umiarkowanej, bardzo jasnej szklarni.
Nie jestem także specjalistką od tego rodzaju , ale mam nadzieję, że Halinka poprawi ew. błędy i doda co wie więcej ...
Paphiopedilum thaianum to roślinka niedawno odkryta, a opisana przez Iamwiriyakul’a w Orchid Review w zeszłym roku. Występuje we wschodniej Tajlandii, stąd nazwa, nie ma także jeszcze pewności, czy to osobny gatunek czy odmiana Paphiopedilum niveum.
Rośnie na wysokości 350-450m, pod krzewami, na na skierowanych na północ wapiennych zboczach, na 2 cm warstwie humusu, w wilgotnym, tropikalnym lesie deszczowym. Średnia temperatura w naturalnym siedlisku to 22-25oC, lekkie zacienienie. Opady latem dość obfite, od grudnia do marca niewielkie. Najobfitsze kwitnienie to kwiecień-maj. W pobliżu spotyka się Paphiopedilum godefroye var. leucochilum, Paph.exul.
Kiedy miesiąc temu zobaczyłam pąk, postanowiłam „udokumentować” jego rozwój. Tu przepraszam za jakość tła na zdjęciach, ale nie wypada „szarogęsić” się w czyjejś szklarni i ustawiać ulubione tło ...
Nie jest to wielka roślina. Wysokość rozety to 5-8 cm, liście mają 4-10 cm długości, są z wierzchu marmurkowe, a od spodu mają purpurowe plamki, kwiatostan miewa 6-17 cm. Biały kwiat ma 3-5 cm, a staminode ma zielony lub żółto-zielony środek.
Dosyć lekcji... teraz zdjęcia
2 dni temu kwiat już zupełnie rozwinięty.... po porannej kąpieli
I na koniec cała roślina...
Wydaje się być bezproblemowa w uprawie, pozostaje jej szukać
Pozdrawiam,
Grażyna |
|
|